اثر بازخورد هنجاری بر کنترل تعادل و همسانی عملکرد عضلانی در سطوح متغیر دشواری تکلیف

مقدمه و اهداف توجه صرف به شاخص­های روان­شناختی و خلاء اطلاعات فیزیولوژیکی در خصوص مکانیسم اثرگذاری بازخورد هنجاری بر عملکرد در تکالیفی با دشواری بالا (اغتشاش در حس بینائی و عمقی) خصوصا در تکالیف تعادلی، زمینه­ساز پژوهش حاضر شد؛ لذا هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر بازخورد هنجاری بر کنترل تعادل و همسانی عملکرد عضلانی در سطوح متغیر دشواری تکلیف در افراد مبتدی بود. مواد و روش­ها پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی بود. 20 آزمودنی (با میانگین سنی 59/23±30/1) به­صورت در دسترس و به­طور تصادفی در دو گروه هنجاری مثبت و کنترل قرار گرفتند. مرحله اکتساب شامل اجرای 160 کوشش (10×16) در مدت 4 روز بود. پس آزمون عملکرد، پس از آخرین جلسه تمرین برگزار شد. افراد در گروه بازخورد هنجاری مثبت، اطلاعاتی بهتر از میانگین عملکردی خود در هر بلوک تمرینی دریافت می­کردند. شاخص­های کنترل قامت و فعالیت الکتریکی عضلات به­وسیله سیستم تعادل سنج بایودکس و تکنیک الکترومایوگرافی و دستگاه مگاوین به­دست آمد. از آزمون تحلیل واریانس مرکب با اندازه­گیری مکرر و آزمون تحلیل کوواریانس به منظور بررسی تفاوت گروه­ها در شاخص تعادلی و الکترومایوگرافی عضلات استفاده شد. یافته­ ها نتایج، برتری گروه بازخورد هنجاری مثبت (31/0±45/1M=) نسبت به گروه کنترل (24/1±97/5M=) را در شاخص­های تعادلی (004/0P=) و همسانی عملکردی عضلات راست رانی (007/0P=) و سرینی میانی (04/0P=) در سطوح متغیر دشواری تکلیف نشان داد. نتیجه­ گیری یافته­های پژوهش حاضر نشان داد که بازخورد هنجاری مثبت به عنوان یک پلاسیبو روان­شناختی می­تواند کارکرد انگیزشی مهمی را مستقیما در سطح تغییرات فیزیولوژیکی کنترل تعادل و همسانی عملکرد عضلانی داشته باشد.